Agroturystyka Kaszuby - noclegi na wakacje, nad jeziorami, nad morzem

W języku kaszubskim kraina etnograficzno-geograficzna Pomorza Wschodniego zamieszkiwana przez słowiańską ludność kaszubską nazywana jest KASZEBE. Region ten pod nazwą Kaszuby wyodrębniony został w XIII wieku i wchodził w granice Pomorza Zachodniego. Pomorze Gdańskie pod władzą książąt: Mściwoja, Mestwina, Bogusława już w pierwszych stuleciach polskiej państwowości wnosiło tradycję regionalnej odrębności kaszubskiej. W okresie XV - XVI wieku Kaszuby jako określenie terytorialne używano głównie do terenów pomorskich, które na prawach lennych weszły w granice Rzeczpospolitej w 1454 r. a w 1637 r. zostały inkorporowane do Polski.

Zajęcie Ziemi Lęborskiej oraz Ziemi Bytowskiej przez Branderburgię w 1657 r. , a w 1772 r., po pierwszym rozbiorze Polski, zajęcie Pomorza Gdańskiego przez państwo pruskie, otworzyły olres germanizacji. W XIX w. kiedy to formowała się nowoczesna świadomość narodowa, Kaszubi pozbawieni oparcia w organizacji państwowej narodu polskiego zachowali poczucie odrębności etnicznej i kulturowej. Utrzymali więć świadomość własnego dziedzictwam języka i obyczaju.

Szereg akcji budzących świadomość korzeni, utwalające i propagujące miejscową kulturę słowiańską organizowanych przez uczonych, literatów czy zwykłych ludzi przez dziesiątki lat integrują Kaszubów wokół etosu Małej Ojczyzny.

Na dzień dzisiejszy kaszubszczyzna często kojarzona jest z kulturą ludową, której przejawem jest charakterystyczny haft, malarstwo na szkle oraz sprzęty związane z wykonywaniem lokalnych zawodów jak np. rybaczeniem, wyrobem tabaki. We wielu miejscowościach nadal powszechnie używany jest język kaszubski oraz kultywuje się regionalny taniec i śpiew. Dzięki temu że folklor kaszubski nadal jest żywy i obecny w codziennym życiu kaszubszczyzna w ostnich latach staje się wyróżnikiem, regionalną marką.

Najpiękniejszym doznaniem dla każdego kto odwiedza Kaszuby jest możliwość uczestnictwa w oryginalnej kaszubskiej kulturzem, w zasadzie nie poddanej unifikacji, czerpiącej swoje korzenie ze starosłowiańskiego pnia na pograniczu kultur polskiej i niemieckiej. Nic więc dziwnego że Kaszubska kultura fascynuje i zachwyca, a większość turystów wybierający się na Kaszuby chcą ją lepiej poznać.

Legenda kaszubska "Stworzenie Kaszub"

Kiedy Bóg postanowił stworzyć świat, zaczął od uformowania kuli ziemskiej. W swym kształcie doskonała, była jednak całkiem pusta. Wówczas wziął wielki worek, w którym pełno było gór, dolin i lasów, pól i jezior, rzek, mórz i innych rzeczy. Pochyliwszy się nad ziemią, tworzył różne kraje. Tak powstały wielkie oceany i wysokie góry, ogromne lasy, zielone równiny i nagie pustynie.

Kiedy wszystko już było gotowe, Bóg z gliny ulepił człowieka i tchnął w niego życie. Potem stworzył aniołów, aby opiekowali się ludźmi. Wreszcie, nieco zmęczony, spoczął na niebieskim tronie i popatrzył na swoje dzieło.

- Tak – powiedział zadowolony – to wszystko jest bardzo dobre. Spójrzcie, moi aniołowie, czyż świat nie jest piękny ?
Aniołowie z uznaniem kiwali głowami, potrząsając długimi, złotymi lokami. Bóg naprawdę się cieszył.

Wtedy właśnie dostrzegł, że w kacie stoi ktoś smutny. Szybko zerwał się ze swego miejsca, podbiegł do anioła, przytulił go i zapytał: - Co się stało? Dlaczego nie cieszysz się Kaszubami?
Zawstydzony czułością Boga nieśmiało odpowiedział:
- Ojcze, popatrz na ten biedny kraj. Kaszubi są smutni. Zostawiłeś tam tylko jałowe, piaszczyste pola. Czy naprawdę nie mogłeś dać im nic więcej? Nie szkoda Ci twego ludu?

Te słowa głęboko poruszyły Boga. Chwile się zastanawiał, po czym rzekł:
- Nie martw się, chodź ze mną. Zobaczymy, chyba coś tam się jeszcze znajdzie. Chwilę później Stwórca wytrząsał swój worek nad Kaszubami. Okazało się, że na dnie pozostały jeszcze różne okruchy: pagórki, rzeki i strumienie, jeziora, lasy, pola i łąki. Spadały one teraz na kaszubskie piaski, tworząc przepiękną mozaikę. Bóg był zaskoczony.

Nie spodziewał się, ze z resztek może powstać taka piękna kraina. Wszyscy pochylili się nad Kaszubami i z zachwytem spoglądali na te śliczne oczka wodne, na szachownice pól, łąk i lasów, na kręte rzeki i strumienie, obfitość zwierzyny, grzybów, jagód i innych leśnych owoców, na bogactwo ryb w jeziorach i na cudowne pagórki. A Pan Bóg znów zwrócił się do anioła Kaszub:
- Teraz masz pod swą opieka kraj piękniejszy od innych. Strzeż go dobrze i troszcz się o niego.

Anioł rzucił się do stóp Boga i gorąco dziękował.
- A tu masz wielki bursztyn – mówił dalej Bóg. – Jest cenniejszy niż ziemia, która się opiekujesz. Wrzuć go do jednego z kaszubskich jezior. Gdyby tej krainie zagrażało kiedyś śmiertelne niebezpieczeństwo, wypłynie na powierzchnię i przyniesie jej ratunek.

Anioł znowu całym sercem dziękował Bogu. Potem Gryf – skrzydlaty lew z głową orła – chwycił w swe szpony największy kaszubski skarb i wrzucił go do wody w miejscu, gdzie obecnie znajdują się Kartuzy. Na pamiątkę tego wydarzenia do dziś w herbie Kaszub widnieje Czarny Gryf.

Janusz Mamelski

• Język Kaszubski
• Tradycje Kaszubskie
• Galeria zdjęć
• Atrakcje na Kaszubach